گل‌های گورستان در طول تاریخ نقش بزرگی در یادبود داشته‌اند، اما چگونه سنت‌های ما در طول زمان تغییر کرده است؟

هنر هدیه دادن گل‌ها چیزی است که در فرهنگ‌های مختلف از دوران سنگی وجود داشته است. زیبایی و نمادگرایی آن‌ها همواره تسلی و ادای احترام به کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند، فراهم کرده است. در طول زمان، گل‌های گورستان نقش مهمی در مراقبت از مردگان ایفا کرده‌اند و به همان اندازه که ما تغییر کرده‌ایم، این سنت نیز دچار تحول شده است. در این مطلب، به بررسی تاریخ غنی گل‌های گورستان خواهیم پرداخت و خواهیم دید که چگونه گل‌ها در طول تاریخ برای بزرگداشت و یادآوری درگذشتگان مورد استفاده قرار گرفته‌اند.

دوران باستان – مصر و یونان

در مصر باستان، گل‌ها به وفور یافت می‌شدند و زیبایی آن‌ها مصریان باستان را مجذوب خود کرده بود. آن‌ها باور داشتند که گل‌ها دارای ویژگی‌های مقدس و نمادین هستند. مصریان باستان همچنین مراسم ترحیم پیچیده‌ای را دنبال می‌کردند که به اعتقادشان به آن‌ها اجازه می‌داد تا پس از مرگ به جاودانگی دست یابند. این مراسم به فرد این امکان را می‌داد تا در زندگی پس از مرگ از تمام حواس خود استفاده کند و از عناصر مختلف برای نمادین کردن باورهای مختلف بهره ببرد.

یکی از بخش‌های اساسی این قربانی‌ها که برای درگذشتگان گذاشته می‌شد، ساقه‌های نی بودند که برای نمادین کردن رستاخیز استفاده می‌شدند. دسته‌گل‌هایی که از ساقه‌های نی و گل‌های آن‌ها تشکیل شده بود، به درگذشتگان ارائه می‌شد، هم در روز تدفین و هم در مناسبت‌های جشن.

در یونان باستان، از سبزیجات نیز برای بزرگداشت درگذشتگان استفاده می‌شد، هرچند به‌جای استفاده از گل در دسته‌گل، یونانی‌ها از تاج‌های کرفس برای ابراز محبت به درگذشتگان استفاده می‌کردند. کرفس در یونان باستان با کرفس امروزی متفاوت بود؛ با ساقه‌های نازک و طعمی تلخ، یونانیان باستان بوی قوی و رنگ تیره آن را با دنیای زیرین و مرگ مرتبط می‌دانستند. نظریه‌های مختلفی وجود دارد درباره اینکه چرا مردگان به این تاج‌ها نیاز داشتند؛ یکی از این نظریه‌ها این است که این تاج‌ها برای افزودن احترام و شکوه به مراسم تدفین به کار می‌رفتند. این ارتباط به‌قدری قوی شد که عبارت «نیاز به کرفس» برای اشاره به کسی که در آستانه مرگ بود، استفاده می‌شد.

دوران ویکتوریایی

ویکتوریایی‌ها مراسم و سنت‌های زیادی برای مرگ داشتند و هیچ گونه تردیدی در فکر کردن به آن نداشتند؛ برخی از تاریخ‌نگاران حتی می‌گویند که آن‌ها به مرگ وسواس داشتند. بخشی از این وسواس زمانی آغاز شد که شوهر ملکه ویکتوریا درگذشت، به‌طوری‌که درد ناشی از این فقدان به قدری عمیق بود که در طول ۴۰ سال بعدی، فقط لباس‌های سیاه به نشانه عزاداری به تن می‌کرد. مرگ در دوران ویکتوریایی بخش رایج و همیشگی زندگی بود و آن‌ها معتقد بودند که مرگ انتقالی است بین این جهان و جهان دیگر.

ویکتوریایی‌ها به خاطر افراط‌گرایی خود معروف هستند و استفاده آن‌ها از گل‌ها نیز از این قاعده مستثنی نیست. گفته می‌شود که گل‌ها نماد مناسبی برای افراط در مراسم تدفین ویکتوریایی‌ها بودند. تاج‌های گل بر روی درب‌های خارجی خانه‌ها آویزان می‌شدند و اغلب از برگ‌های برگ‌بو با روبان سیاه تزئین شده بودند. ویکتوریایی‌ها تمایل داشتند هزینه زیادی را برای مراسم تدفین خرج کنند و بخش زیادی از این هزینه صرف گل‌ها می‌شد تا یاد درگذشتگان گرامی داشته شود.

خانواده‌های ثروتمند افرادی که درگذشته بودند، مراسم تشییع جنازه مجلل با کالسکه‌های شیشه‌ای برگزار می‌کردند. نعش‌کش‌ها که داخل آن با چیدمان‌های گل‌دار تزئین شده بود، در خیابان‌ها رژه می‌رفتند تا تماشاگران ببینند. پس از پایان مراسم تدفین، این دسته‌گل‌ها به خانه منتقل می‌شدند و به نمایشگاه‌های یادبود در داخل خانه تبدیل می‌شدند.

چیدمان های گل نیز به دلیل استدلال های کاربردی تر، محبوبیت بیشتری پیدا کردند. قبل از اینکه مومیایی کردن به یک روش معمول تبدیل شود، بوی جسد 3 روزه بسیار قوی بود. به این ترتیب، گل‌ها و شمع‌ها در اطراف بدن قرار می‌گرفتند تا بوی آن را در هنگام تشییع جنازه بپوشانند.

جنگ جهانی اول

گل‌ها که به‌طور سنتی با زیبایی و زنانه بودن مرتبط بودند، در طول جنگ جهانی اول به شکلی متفاوت مورد استفاده قرار گرفتند. مردان گل‌ها را در کنار میدان‌های جنگ جمع‌آوری می‌کردند تا به درگذشتگان ادای احترام کنند و مکان‌های آرامگاه آن‌ها را تزئین کنند. با پایان یافتن درگیری‌ها، شقایق‌های قرمزی که در طبیعت می‌روییدند، یادآورنده‌ای از درگذشتگان جنگ شدند.

در کشور، کمبودهای ناشی از تخصیص منابع جنگ بر تأمین گل‌های تازه تأثیر گذاشت. به همین دلیل، مردم به گل‌های مصنوعی روی آوردند تا به عزیزانی که درگذشته بودند، ادای احترام کنند. گل‌های ساخته‌شده از ابریشم یا کاغذ برای تهیه تاج‌های گل، دسته‌گل‌ها و دیگر ترکیب‌ها به کار می‌رفتند تا قبور را تزئین کرده و زندگی کسانی را که در طول جنگ فوت کرده بودند، گرامی بدارند.

حتی پس از پایان جنگ، این روند ادامه یافت و استفاده از گل‌های مصنوعی به عنوان راهی برای ادای احترام به کسانی که درگذشته بودند، استمرار یافت. این تغییر نشان‌دهنده برخی از تغییرات فرهنگی و اجتماعی وسیع‌تر بود که به دنبال جنگ رخ داد. با استفاده از گل‌های مصنوعی، مردم قادر بودند یادبودهای پایدار و زیبایی ایجاد کنند که حتی پس از ویرانی‌های ناشی از جنگ، دوام داشتند. این همچنین منبع درآمدی برای سربازان زخمی فراهم کرد که نتوانسته بودند به شغل‌های قبلی خود بازگردند، اما با وجود محدودیت‌های حرکتی، قادر به ساختن این گل‌ها بودند.

امروزه روند استفاده از گل‌های مصنوعی همچنان ادامه دارد و به‌ویژه شقایق‌های قرمز به عنوان نماد پایدار جنگ جهانی اول شناخته می‌شوند. این شقایق‌ها بیشتر در کشورهای مشترک‌المنافع پوشیده می‌شوند و اغلب در روزهای یادبود به تن می‌شود، در حالی که تاج‌های شقایق در یادبودهای جنگ، به‌ویژه در یادبودهای مربوط به جنگ جهانی اول، قرار داده می‌شوند.

دوران مدرن

امروزه، گل‌های گورستان همچنان بخشی مهم از مراقبت از مردگان و یادبود هستند. اگرچه از دست دادن یک عزیز همیشه دشوار است، گل‌های تسلیت یا گل‌های مراسم تدفین نشان‌دهنده عشق و حمایت هستند. گل‌ها برای تزئین روی تابوت‌ها و افزودن گرما و رنگ به کلیساها استفاده می‌شوند. تاج گل ترحیم شیک و گل‌آرایی دور قبر رایج‌ترین ترکیب‌ها هستند و معمولاً توسط خانواده انتخاب می‌شوند.

گل‌ها اغلب بر اساس آنچه که عزیز از دست رفته بیشتر دوست داشته، انتخاب می‌شوند، هرچند گاهی از زبان سنتی گل‌ها برای کمک به انتخاب بین گزینه‌ها استفاده می‌شود. لیلیوم‌های سفید گزینه‌ای محبوب هستند که نماد همدردی و معصومیت می‌باشند. میخک‌ها گل‌های خوش‌بو و بادوامی هستند و گزینه‌ای با محبوبیت رو به رشد به شمار می‌روند. میخک‌های سفید نماد عشق پاک، میخک‌های صورتی نماد یادآوری، و میخک‌های قرمز نمایانگر محبت هستند.

گل‌های یادبود نیز چیزی هستند که در طول سال و نه فقط در زمان مرگ، اهدا می‌شوند. اغلب سالگردها و رویدادهای خاص می‌توانند به همان اندازه برای کسانی که داغ‌دیده‌اند دشوار باشند و گل‌های یادبود راهی شگفت‌انگیز برای بزرگداشت درگذشتگان هستند. تکنولوژی می‌تواند در این زمینه به‌ویژه مفید باشد؛ برخی از گورستان‌ها قادر به ارسال یادآوری‌های خودکار در روزهای خاص مانند روز مادر، یا در تولدها و سالگردهای درگذشتگان هستند.

اگرچه هدیه دادن گل‌ها به نوعی در طول قرن‌ها تغییر کرده است، بسیاری از احساسات اولیه مرتبط با این سنت‌ها همچنان باقی مانده‌اند. در حالی که راه‌های بی‌شماری برای بزرگداشت عزیزان یا ابراز احترام به کسانی که درگذشته‌اند وجود دارد، ترکیب‌های گل همچنان بخشی شگفت‌انگیز از سنت‌ها هستند.